چاي کوهي (نام علمي Hypericum perforatum) گياهي است از تيره کلازياسه (Clusiaceae) که معمولا به صورت خودرو در ميان کشتزارهاي گندم و ذرت يافت مي شود و به مقدار زياد در آمريکا و اروپا پرورش مي يابد و در ايران در دامنه کوههاي البرز، چالوس، مازندران و نقاط غرب ايران و در مسير قله چين کلاغ به حد زيادي مي رويد.

نام‌هاي ديگر آن گل راعي، هزارچشم، علف چاي، هوفاريقون است.[1]

گلهاي اين گياه به رنگ سفيد يا زرد است که در بالاي ساقه به صورت مجتمع به چشم مي خورد که اين گلها کمي معطر و داراي بوي مخصوصي است. چاي کوهي از نظر طب قديم ايران گرم و خشک است و خواص درماني بسياري دارد اين گياه ضد کرم معده و روده است و گرفتگي صدا را باز مي کند. اين گياه براي درمان مرض کزاز بکار مي رود و اگر برگ آن را به صورت پودر روي زخمهاي عميق بپاشيد اين نوع زخمها را خوب مي کند. چاي کوهي درمان کننده بيماري مننژيت است؛ درد پشت و گردن و خشکي گردن را درمان مي کند و ضدافسردگي است. اين گياه اشتها را باز مي کند بنابراين مي توان آنرا به بچه ها و افراد مسن که اشتها ندارند داد. کساني که از داروهاي آسم و ضدسرماخوردگي و حساسيت استفاده مي کنند نمي توانند چاي کوهي مصرف کنند خاصيت اين گياه در درمان افسردگي به اثبات رسيده و مکانيزم اثر ضد افسردگي آن از طريق مهار آنزيمي است.ماده موثره اين گياه هايپريسين ميباشد که فراورده هاي آن هم بر اساس همين ماده استاندارد سازي ميشوند و اثر ضد افسردگي گياه نيز مربوط به اين ماده ميباشد.در واقع اين ماده مهار کننده ي آنزيم mono amino oxidase Mao ميباشد که کاملا مانند داروي ترانيل سيپرومين ميباشد. از اين گياه دو فراورده دارويي در بازار ايران موجود ميباشد.قطره هايپيران و قرص پرفوران که هر دو در درمان افسردگي کاربرد دارند. نکته قابل ذکر در مورد اين گياه و فراورده هاي آن تداخلات زياد آن ميباشد که مصرف آن را محدود نموده است و دليلش هم مهار آنزيمي است.

چاي کوهي